Ge groeit in eerste instantie niet in tijden dat alles ‘goed’ gaat, wanneer het windstil is en het leven loopt zoals ‘verwacht’. Totdat er iets gebeurt dat jouw wereld op zijn kop zet. Ene storm of zo… Er ontstaat dan een bepaalde ‘druk’.

In eerste instantie houdt ge u sterk, en sterk, en sterk… Maar van sterk zijn wordt ge moe. Vechten tegen die storm. We beginnen dan vaak te beseffen dat we de storm zelf niet kunnen veranderen, maar dat we wel een keuze hebben hoe we met de storm om kunnen gaan. Dan ontstaat groei, bewustzijn of de zogenaamde wake-up call. En die is voor iedereen anders en voor iedereen op een ander tijdstip (please don’t judge).

Tijdens zo’n storm in het leven kan het besef komen dat ge kunt kiezen om gelukkig te zijn terwijl ge u boos/verdrietig/ziek/teleurgesteld/machteloos… voelt. Ge kunt uw gedachten trainen om te zien wat er wél goed in jouw leven is, ge kunt uzelf trainen om dankbaar te zijn voor dat wat er wél is (waar ge aandacht aan geeft groeit).

Het leven wordt namelijk zoveel mooier als ge leert om in elk ‘seizoen’ een gevoel van dankbaarheid (sommigen noemen het content zijn) te hebben. Dankbaar als ge veel hebt, en ook dankbaar als het minder is. En dat laatste is de uitdaging. Want ge hebt het leven NIET onder controle. Ge kunt externe omstandigheden/gebeurtenissen/mensen niet veranderen. Maar ge kunt wel eens naar uzelf kijken… Helpt het echt om te kniezen? Om boos te zijn op iedereen en nog wat? Nee natuurlijk niet. Het is trouwens heel menselijk dat we zo reageren. Maar wat brengt het ons op lange termijn?

Oh, en als ge dan toch naar uzelf aan het kijken zijt, kunt ge misschien in eerste instantie ook eens stoppen met uzelf zo te bekritiseren. Behandel uzelf als iets heel kostbaars. Wees lief voor uzelf. Neem wat me-time. Adem eens heel diep in en uit.

Makkelijk, neen zeker niet. Maar geloof me, het is zo de moeite waard.
Want gij zijt het waard!