Voelen…

Als ik een schilderij maak, dan ga ik eerst naar mijn gevoel. Vaak komt het voor dat ik een tijdje (dat kan 10 min zijn, dat kan een uur zijn) mediteer voordat ik begin te schilderen. Om heel dicht bij mezelf te komen. Om mijn gevoel volledig toe te laten. Vroeger had ik hier een beetje schrik voor. Voelen betekent dat ik me kwetsbaar opstel. Vond ik best akelig!

Ondertussen heb ik geleerd dat hoe dichter ik bij mezelf sta, hoe juister mijn ‘resultaat’ is.
Jouw emoties bepalen hoe je denkt over iets. En hoe je denkt bepaalt je resultaat. Ik heb dit stap per stap geleerd. Met (veel en pijnlijk) vallen en opstaan.

‘Ja maar Bemel, gij hebt goed praten, gij kent ten eerste mijn verhaal niet, en ten tweede: gij trekt u nooit iets aan van wat een ander denkt…! Het eerste is absoluut juist, en wat het tweede betreft: ooooh wat heb ik me vroeger aangetrokken wat een ander denkt! Ik kon wél heel goed doen alsof niks me deerde en dat masker had ik bijna altijd op! Ik wilde ook niet naar mezelf kijken (laat staan mediteren) want dan moest ik dat masker voor mezelf afdoen (en naar mijn emoties kijken of wat??) en dat durfde ik écht niet. 

Mijn resultaten waren er ook naar. Ik leefde het leven van anderen (ik was daar helemaal zelf verantwoordelijk voor, maar dat besefte ik toen niet!).

Ik heb geleerd om dát masker af te zetten. Dat is een redelijk pijnlijk (lees: angstig) proces geweest. En ik gaf liever de anderen de ‘schuld’ van mijn pijn. Toch ben ik met mijn emoties aan de slag gegaan. Ik heb ze toegelaten. Gehuild. Boos geweest (vooral op mezelf). Teleurgesteld (vooral in mezelf). Angst gevoeld. Veel angst gevoeld. Kan ik het wel alleen? Ik heb geleerd om mezelf te vergeven. Om mild te zijn voor mezelf.

Mijn ouders waren de liefsten van de wereld, maar ze waren niet mild voor zichzelf. De buitenwereld en wat die dacht van ons, dát was veel belangrijker. De mensen hè…. Ik heb dat overgenomen. Tot het té pijnlijk was geworden en ik mezelf totaal verloren was. Emoties heb je zelf in de hand, maar je moet weten hoe je daaraan begint…

Vandaag zijn mijn resultaten in mijn leven helemaal anders, omdat ik erg veel belang hecht aan authenticiteit. Aan kwetsbaarheid. Aan voelen. Aan (durven) zijn wie je echt bent. Je hart volgen. Het begint bij jezelf, lieve mensen.

Ik zie veel kinderen die stress hebben. Die ook heel streng zijn voor zichzelf. Als je kinderen hebt: laat ze zien dat ze fouten mogen maken, door lief te zijn voor JEZELF. Niet door te zeggen dat ZIJ fouten mogen maken. Nee, door jezelf toe te staan om fouten te maken. Kinderen doen jou na. Kinderen observeren. Niet jouw woorden maar jouw daden zijn belangrijk. Geef je kind de kans om haar/zijn emoties te voelen.

Nee ik heb zelf geen kinderen (of mag ik mijn hond Charlie meerekenen?), maar ik ben er wel zelf een geweest…. Oh wacht, ik ben er nog steeds eentje! En ik amuseer mij te pletter! Want ik laat dat kleine Kristintje nu zijn wie ze is. Wie ze écht is. Ik laat haar spelen, fouten maken, ik omarm haar, ze mag huilen en voelen. En ik kijk met veel liefde naar haar. Ik hou oprecht van haar! En daarom ben ik niet meer afhankelijk van wat anderen van me denken. Ik zie mij graag.
En weet je, daardoor kan ik jou ook oprecht graag zien. Just the way you are. 

En wil je meer te weten komen over hoe ik dit allemaal heb geleerd? Ben je nieuwsgierig?
Vanaf 14 januari 2020 geef ik, samen met Monique, een workshop (5 avonden) ‘verbind met jezelf’. Een kadootje voor jezelf zou ik het noemen.
Klik hier voor meer info over deze workshop.

Blijf lief voor jezelf! <3